-
1 ālium (allium)
ālium (allium) ī, n garlic: edere, H. -
2 allium
allĭum (ālĭum), ĭi, n. ail.* * *allĭum (ālĭum), ĭi, n. ail.* * *Allium, allii, n. g. Plin. Aul, Aux, Ail. -
3 allium
allĭum (better alium; v. Plaut. Most. 48 Ritschl, and Corp. Ins. tit. iv. 2070), i, n. [cf. allas, seasoned meat], garlic (much used for food among the poor).I.Lit.:II.oboluisti alium,
Plaut. Most. 1, 1, 38; so id. Poen. 5, 5, 34 al.; Hor. Epod. 3, 3; Plin. 19, 6, 32, § 101.— Plur. alia, Verg. E. 2, 11.—Trop.: atavi nostri cum alium ac saepe eorum verba olerent, tamen optime animati erant, Varr. ap. Non. 201, 6 (where the double trope olere... animati is worthy of notice). -
4 alium
ālium (āleum, allium), ī, n. (griech. ἀλλας), Knoblauch (Allium sativum, L.), oft als Speise der Landleute und ärmern Volksklasse (Schiffsruderer u. dgl.) erwähnt, Komik., Lucil., Scriptt. r.r. u.a.: all. Punicum = ἀφροσκόροδον, Lauch, Col. – / Über die verschiedenen Schreibungen s. Georges, Lex. d. lat. Wortf. S. 34.
-
5 alium
ālium (āleum, allium), ī, n. (griech. ἀλλας), Knoblauch (Allium sativum, L.), oft als Speise der Landleute und ärmern Volksklasse (Schiffsruderer u. dgl.) erwähnt, Komik., Lucil., Scriptt. r.r. u.a.: all. Punicum = ἀφροσκόροδον, Lauch, Col. – ⇒ Über die verschiedenen Schreibungen s. Georges, Lex. d. lat. Wortf. S. 34. -
6 ālĭum
ālĭum, i, n. ail. - Plaut. Most. 39, etc.; Cato. Agr. 48, 3, etc. - forme allium plus récente, Ier siècle ap. J.-C.; aleum était considéré comme vulgaire par Porph. Hor. Epod. 3, 3. -
7 ālĭum
allĭum (ālĭum), ĭi, n. ail. -
8 alium
ālium, i, n., v. allium. -
9 allium
allium, s. ālium.
-
10 allium
allium, s. alium. -
11 allium
-
12 allium
ī n. = alium -
13 aliatus
āliātus (alliātus), a, um (alium, allium), mit Knoblauch versetzt, Donat. Ter. Phorm. 2, 2, 4. – v. Pers., mit Knoblauch gefüttert, ein Knoblauchesser = armer Schlucker, Plaut. most. 48 (s. dazu Lorenz). – / Über die Schreibung vgl. alium /.
-
14 aliatus
āliātus (alliātus), a, um (alium, allium), mit Knoblauch versetzt, Donat. Ter. Phorm. 2, 2, 4. – v. Pers., mit Knoblauch gefüttert, ein Knoblauchesser = armer Schlucker, Plaut. most. 48 (s. dazu Lorenz). – ⇒ Über die Schreibung vgl. alium ⇒. -
15 nocens
nŏcens, entis part.-adj. de noceo. - gén. plur. nocentium Her. 4, 15; nocentum Ov. P. 1, 8, 19. [st1]1 [-] qui nuit, nuisible, malfaisant, pernicieux, funeste [pers. et choses]. - Cic. Nat. 2, 120 ; Juv. 6, 620. - edere cicutis alium nocentius, Hor. Epo. 3, 3: manger de l'ail plus empoisonneur que la ciguë. [st1]2 [-] coupable, criminel. - Cic. Off. 2, 51. - nocentissimus, Cic. Verr. pr. 47. - nocens, entis, m.: un coupable, un criminel, un malfaiteur. --- Cic. Off. 2, 51; de Or. 1, 202.* * *nŏcens, entis part.-adj. de noceo. - gén. plur. nocentium Her. 4, 15; nocentum Ov. P. 1, 8, 19. [st1]1 [-] qui nuit, nuisible, malfaisant, pernicieux, funeste [pers. et choses]. - Cic. Nat. 2, 120 ; Juv. 6, 620. - edere cicutis alium nocentius, Hor. Epo. 3, 3: manger de l'ail plus empoisonneur que la ciguë. [st1]2 [-] coupable, criminel. - Cic. Off. 2, 51. - nocentissimus, Cic. Verr. pr. 47. - nocens, entis, m.: un coupable, un criminel, un malfaiteur. --- Cic. Off. 2, 51; de Or. 1, 202.* * *Nocens, nocentis, Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Nuisant et portant dommage, Mauvais, Dommageable.\Allium nocentius cicutis. Horat. Plus malfaisant que, etc.\Nocentissima victoria. Cic. Dommageable.\Nocens. Cic. Coulpable. -
16 praesumo
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
17 praesumpte
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
18 praesumtus
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.
См. также в других словарях:
ALIUM — Allium … Abbreviations in Latin Inscriptions
Allium subvillosum — Alium subvillosum Allium subvillosum … Wikipedia Español
Spem in alium numquam habui — Spem in alium Spem in alium est un motet à quarante voix indépendantes, composé par Thomas Tallis ( c.1505 1585). Bien qu’en latin, ce motet n’est pas vraiment une pièce utilisable lors d’une cérémonie religieuse. Il semble être le chef d œuvre,… … Wikipédia en Français
alliacé — alliacé, ée [ aljase ] adj. • 1802; du lat. allium « ail » 1 ♦ Propre à l ail. Odeur alliacée. 2 ♦ Bot. Plantes alliacées (ail, ciboule, échalote, oignon, poireau). 3 ♦ Qui contient de l ail. Un plat d anguilles grillées « arrosées d un beurre… … Encyclopédie Universelle
allyle — [ alil ] n. m. • 1855; du lat. al(l)ium « ail » et suff. chim. yle, du gr. hulê « substance » ♦ Chim. Radical non saturé univalent de nombreux esters (découvert d abord dans les sulfures d allyle de l essence d ail). ● allyle nom masculin (du… … Encyclopédie Universelle
allantois — [ə lan′tō is] n. pl. allantoides [al΄ən tō′ə dēz΄] [ModL < Gr allantoeidēs, sausage shaped < allas, sausage (prob. < dial. allē, garlic, via Oscan * allo < L alium, allium) + eidēs, OID] a membranous pouch with a rich blood supply in… … English World dictionary
ajo — (Del lat. alium.) ► sustantivo masculino 1 BOTÁNICA Planta hortense cuyo bulbo es blanco, redondeado y de olor característico y se emplea como condimento. (Allium sativum.) 2 Cada una de las partes o dientes en que se divide el bulbo o cabeza de… … Enciclopedia Universal
Ajo — (Del lat. alium.) ► sustantivo masculino 1 BOTÁNICA Planta hortense cuyo bulbo es blanco, redondeado y de olor característico y se emplea como condimento. (Allium sativum.) 2 Cada una de las partes o dientes en que se divide el bulbo o cabeza de… … Enciclopedia Universal
ai — AI1 interj. Exclamaţie care exprimă: durere; spaimă; uimire; ameninţare. Trimis de ana zecheru, 12.05.2005. Sursa: DEX 98 AI2 interj. (fam.) Exclamaţie cu sens interogativ. Te faci că nu înţelegi, ai? Trimis de ana zecheru, 11.10.2006. Sursa:… … Dicționar Român
Garlic — For other uses, see Garlic (disambiguation). Garlic Allium sativum, known as garlic, from William Woodville, Medical Botany, 1793. Scientific classification … Wikipedia
Ail cultivé — Allium sativum … Wikipédia en Français